Sandro Botičeli

Sandro Botičeli (1445-1510) je bio jedan od najznačajnijih italijanskih slikara firentinske škole. Smatra se da njegova dela najbolje prikazuju duh Renesanse.
Zahvaljujući njegovom ocu, Botičeli je učio slikarstvo od najpriznatijeg firentinskog slikara Filipa Lipija. Lipijev stil, koji je formiran u ranoj Renesansi, je dosta utiocao na Botičelijev kasniji vid slikanja; učio ga je o slikanju fresaka i vidu linearne perspektive. Nakon što je Lipi napustio Firencu, Botičeli je nastavio obrazovanje kod Antonija Polajula i Andrea Verokia i pod njihovim uticajem je formirao njegov prepoznatljiv stil.
1470. Botičeli je postao priznati nezavisni slikar sa sopstvenom radionicom. Preokupiran svojim radom nije se nikada oženio i živeo je sa svojom porodicom. Na njegovom prvom delu "Hrabrost" može se primetiti drugačiji stil od njegovog prvog učitelja i velika želja da se prikaže osećanje figure na slici preko njene poze, pokreta i izraza lica.

"Fortitude"

Oko 1478-81 Botičeli stiče slikarsku zrelost pa sva eksperimentisanja i nesigurnosti zamenjuje čisto majstorstvo. Bio je vrlo svestra slikar: slikao je freske, panele, oltarske delove... Njegova sposobnost se vidi na freski "Sv. Avgustin". Tri najbolje Botičelijeve freske se nalaze u Sikstinskoj kapeli koje su nastale od tima Firentinskih i Umbrijskih slikara koji su pozvani u Rim 1481. god. Cilj fresaka je bio da prikaže papsku nadmoć u katoličkoj crkvi.

"Sv. Avgustin"

Često su mu freske sadržale Bogorodicu koja je bila karakteristično prikazana: visoka, u crvenoj haljini sa plavim ogrtačem, sa pažljivo naslikanim nakitom, uzdržanim izrazom lica i neretko sa krunom na glavi.

Što se tiče ne religioznih dela, mali broj njih je sačuvan i to najveći broj u vidu portreta. Smatra se da je Botičelijeva sposobnost izrade portreta bilo ono što ga je dovelo u pokroviteljstvo porodice Mediči, konkretno Lorenca Mediči i njegovog brata Djulijana. Naslikao je njihove portrete i posthumne portrete Piera i Kosima Mediči.

Djulijano Mediči

Za vreme pokroviteljstva ovih bogatih porodica, Botičeli je dobijao puno porudžbina koje su se ticale venčanja koje je tada bilo najbitnije dešavanje. Takve slike su bile romantične ili su prikazivale heroine virtuozne slave.

U kasnom firentinskom periodu dolazi do plasiranja mitoloških motiva. Inspirisani klasičnom literaturom i antičkim delima, slikari tog perioda teže pronalasku idealnog izgleda ljudskog tela. Inspirisan tim pokretom Botičeli stvara svoja napoznatija dela kao što su: "Proleće", "Palas i kentaur", "Venera i Mars" i "Rođenje Venere". Slike alegorično predstavljaju različite aspekte ljubavi: Proleće predstavlja uživanje u bračnom životu; Palas predstavlja mušku požudu i žensku čednost; Venera i Mars-proslavljanje ženskog mirnog triumfa posle muške seksualne iscrpljenosti; Rođenje Venere- rođenje ljubavi u svetu. Sve četiri slike imaju mitološke simbole.

U njegovom kasnijem radu pojavljuje se pravac manirizam. Slike su manje a slikar naglašavajući geste i izraze likova nastoji da skrene pažnje na njihovu hitnost delovanja. Ova promena se objašnjava uticajem reformiste propovednika Girolama Savanarole. 

Botičeli je bio veliki fan Dantea i njegovog dela pa je naslikao neke ilustracije za prvu odštampanu ediciju "Božanstvene komedije". Poslednje godine Botičelijevog života su bile propraćene dramatičnim promenama vlasti u Firenci što se takođe može primetiti u njegovim kasnim delima. 1510. Botičeli je preminuo i sahranjen je u Crkvi Ognissanti.